epipla projects

Δεν χάλασα εγώ την σύνθεση

«Σκάσε!» φώναξα με φωνή που έτρεμε. Α! όλα κι όλα όταν πρόκειται για τα έπιπλα μου είμαι πολύ αυστηρός, δεν ανέχομαι καμία αμφισβήτηση. Τα λόγια του με είχαν ταράξει, η ματιά μου θόλωνε και το δάχτυλο μου ίδρωνε πάνω στη στην πλάτη της καρέκλας. «Σκάσε! Αν δε θες να καταλάβεις, δεν αξίζεις την τι­μή. Θα γίνεις ένα ακόμα μέλος της αγέλης, με ό,τι αυτό συνεπά­γεται. Όμως θέλω να το πιστέψεις, δε θέλω να σε θίξω. Ού­τε, βέβαια, χάλασα εγώ την σύνθεση . Δεν υπήρχε λόγος να το κά­νω. Δε θα με πρόδιδε. Αφετέρου είναι μοντέρνα. Κάποτε δεν μου άρεσε αυτή η σύνθεση τοίχου. Αλλά δε την χάλασα ποτέ από μίσος. Το ότι χάλασα μερικές το έκανα για να προστατέψω το μυστικό. Αν το σεβαστείς, ούτε εσύ…»
Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω τη φράση μου. Μου αρέσουν αυτά τα κλασικά σαλόνια. Ένα χαμόγελο πικρό είχε διαγραφεί στις άκρες των χειλιών του. Ένα χαμόγελο περισσότερο δυσοίωνο παρά αινιγματικό. Τσαλάκωσε ένα χαρ­τί, που βρισκόταν από ώρα στο γραφείο, κάνοντας το μια μικρή μπάλα μέσα στην παλάμη του, και το πέταξε προς το μέρος μου.
«Διάβασε το», μου ζήτησε μ’ ένα μειδίαμα.

April 22, 2013 - Posted by elena | epipla