Αυτοσυγκέντρωση στα αντικείμενα των σύγχρονων κατοικιών
Δεν είναι περίεργο που σε κάθε σπίτι όλες οι άλλες γυναίκες της ζωής σου θα ‘ναι ενδιάμεσες παραλλαγές σε νέα έπιπλα.
Το βασικό σχέδιο του κρεβατιού έριξε καινούργιο φως στο θέμα γυναίκα σ’ εμάς τους άβγαλτους επιπλοποιούς. Ήταν ένα περίγραμμα στη μεθοριακή γραμμή πραγματικού και φανταστικού επίπλου, ανάμεσα στο λειτουργικό και σ’ μια άλλη, ερμαφρόδιτη κατασκευή, ξύλο, ένα κράμα φυσικού υλικού και τεχνητού. www.ink-cartridges-usa.com
Αυτό το έπιπλο με την παιδική απλότητα, αλλά και την αυτοσυγκέντρωση στα αντικείμενα των σύγχρονων κατοικιών, έδινε την εντύπωση ότι ήταν ξένο με όλα, ότι δεχόταν παθητικά όσα κάναμε, ωστόσο καταλάβαινε τα πάντα με τη μεγάλη της ευφυΐα κι αναλάμβανε τις πιο δύσκολες κατσκευές με συνέπεια και ακρίβεια, μ’ εκείνη την αδιάφορη ηρεμία της. Ήταν σαν να χε ζήσει κάπου αλλού μια διαφορετική ζωή, κι είχε γνωρίσει συγκλονιστικά γεγονότα και μεγάλες εμπειρίες, και τα δικά μας κατορθώματα στα κρεβάτια φάνταζαν στα μάτια της συνηθισμένα επεισόδια της .καθημερινότητας. www.novamobili.it
Γεμάτη κι άδεια από έμπνευση, παρουσία μαζί κι απουσία, πρωταγωνίστρια κι όμως θεατής, αδιάφορη για τη γοητεία της, αδιάφορη για την εξουσία που ασκούσε στους υπόλοιπους επιπλοποιούς.
τα ξύλα θα αντλήσουν την ποίηση τους
Όταν άρχισα να του αναπτύσσω τις απόψεις μου, ότι υπάρχει μια τεχνική αισθητική, πως το όμορφο είναι και το πιο σωστό στη απόδειξη επίπλων, εκείνος αντέδρασε έντονα λέγοντας ότι τα ξύλα θα αντλήσουν την ποίηση τους από τις εφαρμογές, από τα μεγάλα μεθοδολογικά ερωτήματα που θέτει η νέα επανάσταση της τεχνολογίας των σαλονιών. Έτσι, κουβέντα την κουβέντα στην Πατησίων, από τα κρεβάτια περάσαμε στη κατασκευή, στην Ashley furniture, κι από την costco στην Wayfair furniture.
Όλα τα υπόλοιπα ήρθαν από μόνα τους, από το πρώτο κιόλας βράδυ της γνωριμίας μας. Φαίνεται λίγο παλαβό, αλλά η επαναστατική μας κίνηση πράγματι ξεκίνησε από μια συζήτηση για τις «τομές» και τους «ελκυστές» του ξυλουργού κι από τα άλυτα μυστηριακά και γοητευτικά θεωρήματα του συρταριου και της πόρτας, τα σαλόνια γωνίες : Sanfos .
Προσπάθησα να αντισταθώ στη μαγεία του. Αυτός είναι, είπα, ο άνθρωπος που περιμέναμε! Γεννημένος Πρώτος! Αρχηγός! Ταγμένος σε κάτι συνταραχτικό. Ο λόγος του ήταν ένα αριστούργημα αναλυτικής αλλά και υποβλητικής τέχνης.
οι μεθυστικές βραδιές στον άνετο καναπέ
Καναπέδες ωραίοι, σαλόνια γερά, με άκρες κλειστές ή ανοιχτές, με φως ή με σκοτάδι. Έπιπλο… στρώμα… Πάνω στην εικόνα τους αποτυπώνεται το πορτρέτο του άλλου. Μια εικόνα, ένα σχέδιο από διαφορετικά έπιπλα.
Ήταν αδύνατον να ηρεμήσει και να συγκεντρωθεί σε μια τέτοια αυτοκρατορική σουίτα στο δέκατο τρίτο όροφο, απ’ την οποία ξεχείλιζαν ακόμα οι βραδιές, οι φωνές, οι κρυφές σκέψεις, οι αναστεναγμοί ανθρώπων τόσο διαφορετικών απ’ αυτόν.
Ποια να ήταν η μυστική ζωή του επίπλου εδώ; Τούτο το κρεβάτι στη σουίτα ήταν η ερωτική φωλιά για τον ίδιο και τη μελαχρινή αεροσυνοδό, που διατηρούσε ταυτόχρονα δεσμό με τον επιπλοποιό και τον λουστραδόρο, τον αρχηγό της επιπλοποιίας: http://www.invenire.gr/ Εδώ έβαζε τους κοριούς του το Νέο Ξύλο. Πώς ήταν οι μεθυστικές βραδιές στον άνετο καναπέ
η Μικρή πολυθρόνα… Να ο Πολικός μπουφές, δεν ανατέλλει, δε δύει, δεν κινείται, έτσι νομίζαμε… Εκατό
περίπου μίλια μπροστά μας βρίσκεται το πρωί. Θα σηκωθεί λίγο απότομα ο ήλιος, έτσι είναι όταν περνάμε από το μισό στο άλλο μισό της γης…
ράφια έξω από το ντουλάπι
Στην τέχνη να επιβραδύνει, ώστε όταν ένιωθα την καρέκλα (από μασίφ οξιά)να πλησιάζει και ν’ αγγίζει το τέλος, της το στερούσα, το πλησίαζε κι εκείνο ξανάφευγε, κι έγινε έπιπλο πιο κοντά σε πολυθρόνα, σαν να της έπαιρναν κάτι κι έπρεπε να το κρατήσει με τη βία μέχρις εκεί που δεν υπήρχε καμιά επιστροφή, κι άγγιξα το σημείο βαφής του επίπλου της, (πολύ σημαντικό για την ποιότητα στα έπιπλα)σε χαμηλότερη θερμοκρασία μια και είναι μικρότερη η ατμοσφαιρική πίεση χιλιάδες πόδια εδώ ψηλά, ένας θερμοπήδακας ξεπηδά κι οι ξεροπόταμοι όλης της γης πλημμύρισαν, κι έβγαζε άρωμα από φρέσκα φύκια και ρόδινα καβούρια που σέρνουν την αυγή οι τράτες του αρχιπελάγους, ράφια έξω από το ντουλάπι να σπαρταρούν στα συρτάρια της. Και απελευθερώθηκε απ το είναι της ο πόνος που εγκυμονούσε κι απ τα πόμολά της μια άγρια κραυγή, αλλά παρέμενε σιωπηλή, ακίνητη, μα εγώ άκουσα την κουρτίνα της, που έμοιαζε κερήθρα, να χαλαρώνει, την βίδα της να λασκάρει, το βερνίκι της να φαίνεται σαν δαμάσκηνο(το χρώμα του). Μετά αποφασίσαμε να κάνουμε αλλαγή ταπετσαρίας εδώ: http://www.sanfos.gr/allagh-tapetsarias . Ήταν πολύ εύκολο, φθηνό, καλή δουλειά.
τέλεια ράφια για τις συνθέσεις
Όπως τα παιδιά, μάθαμε ότι οι μύθοι του προσώπου ήταν αλληγορίες όπου η φαντασία φιλοσοφική Ελληνική ονομάζεται μπουφές (αν και υπάρχουν κάποιοι που αμφισβητούν την εθνικότητά του και επιμένουν ότι ήταν στην πραγματικότητα της αφρικανικής καταγωγής) επιδέξια κρυφά σε μαθήματα σχετικά με το τι σημαίνει να είναι εργατικός, ευγενικός, ηθικές , και όλα τα άλλα «καλά» τα πράγματα με την αφήγηση ιστοριών με αξιολάτρευτο χαριτωμένο, έπιπλα και μερικές φορές ανατριχιαστικό, τέλεια ράφια για τις συνθέσεις : http://www.sanfos.gr/syntheseis να μας διδάξει τρόπους για να αναγνωρίσει, όταν κάτι είναι «δικαίωμα» στίχους, όταν κάτι είναι «λάθος» και όλα αυτά χωρίς εμμέσως αναφορά στο χαρακτήρα κανέναν ως «κακή» ή «κακό»? μάλλον, οι επιλογές τους χαρακτήρες που οδήγησε σε συνέπειες που ήταν πιο συχνά από ότι δεν είναι επιβλαβής για την υγεία τους και την ευημερία.
Σίγουρα έχετε ακούσει τις αλληγορικές ιστορίες του «χελώνα και ο λαγός» (η ηθική είναι αργή και σταθερή κερδίζει τον αγώνα, ή δεν τα παρατούν ποτέ, ακόμα κι αν φαίνεται σαν να μπορούσε να χάσει στην αρχή), «το μυρμήγκι και το επιπλο »(υπάρχει χρόνος για εργασία και χρόνο για παιχνίδι), και« το σαλόνι και το σκαμπό »(δεν έκπτωση το μικρό και φαινομενικά αδύναμη για μία ημέρα μπορεί να είναι ισχυρότερη φίλος σας).
Δεν χάλασα εγώ την σύνθεση
«Σκάσε!» φώναξα με φωνή που έτρεμε. Α! όλα κι όλα όταν πρόκειται για τα έπιπλα μου είμαι πολύ αυστηρός, δεν ανέχομαι καμία αμφισβήτηση. Τα λόγια του με είχαν ταράξει, η ματιά μου θόλωνε και το δάχτυλο μου ίδρωνε πάνω στη στην πλάτη της καρέκλας. «Σκάσε! Αν δε θες να καταλάβεις, δεν αξίζεις την τιμή. Θα γίνεις ένα ακόμα μέλος της αγέλης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όμως θέλω να το πιστέψεις, δε θέλω να σε θίξω. Ούτε, βέβαια, χάλασα εγώ την σύνθεση . Δεν υπήρχε λόγος να το κάνω. Δε θα με πρόδιδε. Αφετέρου είναι μοντέρνα. Κάποτε δεν μου άρεσε αυτή η σύνθεση τοίχου. Αλλά δε την χάλασα ποτέ από μίσος. Το ότι χάλασα μερικές το έκανα για να προστατέψω το μυστικό. Αν το σεβαστείς, ούτε εσύ…»
Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω τη φράση μου. Μου αρέσουν αυτά τα κλασικά σαλόνια. Ένα χαμόγελο πικρό είχε διαγραφεί στις άκρες των χειλιών του. Ένα χαμόγελο περισσότερο δυσοίωνο παρά αινιγματικό. Τσαλάκωσε ένα χαρτί, που βρισκόταν από ώρα στο γραφείο, κάνοντας το μια μικρή μπάλα μέσα στην παλάμη του, και το πέταξε προς το μέρος μου.
«Διάβασε το», μου ζήτησε μ’ ένα μειδίαμα.
τα βάθη του αρχαίου επίπλου
Κανένας άνθρωπος δε θα μπορούσε να προκαλέσει τόσο πόνο, να προβεί σε τέτοιες φρικαλεότητες και να ζει μέσα σ’ ένα τεράστιο ψέμα».
«Έχεις δίκιο. Κανένας κοινός άνθρωπος δε θα μπορούσε να έχει τόση δύναμη. Όμως εμείς δεν είμαστε κοινοί άνθρωποι.
Ας βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Καταλαβαίνεις, ελπίζω, ότι η εξουδετέρωση κάποιων
ανθρώπων ήταν ένα αναγκαίο κακό για να προχωρήσει το σχέδιο μου. Ο καναπές σου , επί
παραδείγματι, ήταν ένα εμπόδιο. Φυσικά, χωρίς αυτόν και την εύνοια της τύχης δε θα προχωρούσα
στα βάθη του αρχαίου επίπλου. Όμως αυτός ήθελε να φτάσει μέχρι το τέρμα.
Του έκανα πολλές και δελεαστικές προσφορές για να εξαγοράσω το ποίημα, αυτό που σε οδήγησε στο
κουτί. Τις αρνιόταν όλες κατηγορηματικά. Μάλιστα ήθελε να μεταβεί στην Πράγα για να ερευνήσει από
κοντά το θέμα. Η ιδέα του κατασκευαστή ότι το ποίημα υπονοούσε μια πολυθρόνα τον είχε εξιτάρει.
Αλλά δεν ήταν αρκετά εγκρατής. Ήθελε να προβεί σε άμεσες δημοσιοποιήσεις.
Έπρεπε να τον ειδοποιήσει το συντομότερο για τα επιπλα
Θα ήταν αδιανόητο να μην το αναφέρει ποτέ. Έπρεπε να τον ειδοποιήσει το συντομότερο για τα επιπλα. Ανατρίχιασε όταν σκέφτηκε ότι δέκα και πλέον χρόνια είχε καλύτερο του φίλο τον ίδιο του τον αδερφό χωρίς κανείς από τους δυο να το γνωρίζει. Αισθάνθηκε για μία ακόμα φορά σαν πιόνι στη σκακιέρα της μοίρας, που άγεται και φέρεται χωρίς να μπορεί να επηρεάσει την τύχη του.
Κι άλλες σκέψεις έρχονταν αρωγοί στη συνειδητοποίηση της συγκλονιστικής αποκάλυψης. Είχε πράγματι Ιταλό πατέρα. Η μεγάλη ευχέρεια του στα ιταλικά, η οικονομική του άνεση, ακόμα και η εντρύφηση του σε μυστικιστικές αναζητήσεις ενίοτε. Αν είχε μεγαλώσει στο οικογενειακό περιβάλλον όπου ο αρχηγός της οικογένειας ήταν μέλος μιας μυστικής εταιρείας, αυτό ήταν πια φυσικό. Το ίδιο και η εξαιρετική του μόρφωση και παιδεία. Είχε συνταραχτεί. Πέρασε κάμποση ώρα μέχρι να συνέλθει. Αποφάσισε να τον βρει με κάθε τρόπο όταν επιτέλους επέστρεψε το φως.
Αν και βρισκόταν σε σύγχυση, αποφάσισε να συνεχίσει την αναζήτηση του. Άπλωσε το χέρι να ξαναπιάσει το χαρτί με τα σύμβολα.
-
Archives
- July 2017 (1)
- May 2016 (1)
- June 2015 (1)
- April 2015 (1)
- May 2013 (1)
- April 2013 (1)
- February 2013 (1)
- January 2013 (1)
-
Categories
-
RSS
Entries RSS
Comments RSS