epipla projects

Αυτοσυγκέντρωση στα αντικείμενα των σύγχρονων κατοικιών

Δεν είναι περίεργο που σε κάθε σπίτι  όλες οι άλλες γυναίκες της ζωής σου θα ‘ναι ενδιάμε­σες παραλλαγές σε νέα έπιπλα.
Το βασικό σχέδιο του κρεβατιού έριξε καινούργιο φως στο θέμα γυναίκα σ’ εμάς τους άβγαλτους επιπλοποιούς. Ήταν ένα περίγραμμα στη μεθοριακή γραμμή πραγματικού και φανταστικού επίπλου, ανάμεσα στο λειτουργικό και σ’ μια άλλη, ερμαφρόδιτη κατασκευή, ξύλο, ένα κράμα φυσικού υλικού και τεχνητού. www.ink-cartridges-usa.com
Αυτό το έπιπλο με την παιδική απλότητα, αλλά και την αυτοσυγκέντρωση στα αντικείμενα των σύγχρονων κατοικιών, έδινε την εντύπωση ότι ήταν ξένο με όλα, ότι δεχόταν παθητικά όσα κάναμε, ωστόσο καταλάβαι­νε τα πάντα με τη μεγάλη της ευφυΐα κι αναλάμβανε τις πιο δύσκολες κατσκευές με συνέπεια και ακρί­βεια, μ’ εκείνη την αδιάφορη ηρεμία της. Ήταν σαν να χε ζήσει κάπου αλλού μια διαφορετική ζωή, κι είχε γνωρίσει συγκλονιστικά γεγονότα και μεγάλες εμπειρίες, και τα δικά μας κατορθώματα στα κρεβάτια  φάνταζαν στα μά­τια της συνηθισμένα επεισόδια της .καθημερινότητας. www.novamobili.it
Γεμάτη κι άδεια από έμπνευση, παρουσία μαζί κι α­πουσία, πρωταγωνίστρια κι όμως θεατής, αδιάφορη για τη γοητεία της, αδιάφορη για την εξουσία που ασκούσε στους υπόλοιπους επιπλοποιούς.

July 29, 2017 Posted by | epipla | 2 Comments

τα ξύλα θα αντλήσουν την ποίηση τους

Όταν άρχισα να του αναπτύσσω τις απόψεις μου, ότι υπάρχει μια τεχνική αισθητική, πως το όμορφο είναι και το πιο σωστό στη  απόδειξη επίπλων, εκείνος αντέδρασε έντονα λέγοντας ότι τα ξύλα θα αντλήσουν την ποίηση τους από τις εφαρμογές, από τα μεγάλα μεθοδολογικά ερωτήματα που θέτει η νέα επανάσταση της τεχνολο­γίας των σαλονιών. Έτσι, κουβέντα την κουβέντα στην Πατησίων, α­πό τα κρεβάτια περάσαμε στη κατασκευή, στην Ashley furniture, κι από την costco στην Wayfair furniture.
trapezaki saloniou
Όλα τα υπόλοι­πα ήρθαν από μόνα τους, από το πρώτο κιόλας βράδυ της γνωριμίας μας. Φαίνεται λίγο παλαβό, αλλά η ε­παναστατική μας κίνηση πράγματι ξεκίνησε από μια συζήτηση για τις «τομές» και τους «ελκυστές» του ξυλουργού κι από τα άλυτα μυστηριακά και γοητευτι­κά θεωρήματα του συρταριου και της πόρτας, τα σαλόνια γωνίες : Sanfos .
Προσπάθησα να αντισταθώ στη μαγεία του. Αυτός είναι, είπα, ο άνθρωπος που περιμέναμε! Γεννημένος Πρώτος! Αρχηγός! Ταγμένος σε κάτι συνταραχτικό. Ο λόγος του ήταν ένα αριστούργημα αναλυτικής αλλά και υποβλητικής τέχνης.

May 8, 2016 Posted by | epipla | Leave a Comment

οι μεθυστικές βραδιές στον άνετο καναπέ

Καναπέδες ωραίοι, σαλόνια γερά, με άκρες κλειστές ή ανοιχτές, με φως ή με σκοτάδι. Έπιπλο… στρώμα… Πάνω στην εικόνα τους  α­ποτυπώνεται το πορτρέτο του άλλου. Μια εικόνα, ένα σχέδιο από διαφορετικά έπιπλα.
Ήταν αδύνατον να ηρεμήσει και να συγκεντρωθεί σε μια τέτοια αυτοκρατορική σουίτα στο δέκατο τρίτο ό­ροφο, απ’ την οποία ξεχείλιζαν ακόμα οι βραδιές, οι φωνές, οι κρυφές σκέψεις, οι αναστεναγμοί ανθρώπων τόσο διαφορετικών απ’ αυτόν.
Ποια να ήταν η μυστική ζωή του επίπλου εδώ; Τού­το το κρεβάτι στη σουίτα ήταν η ερωτική φωλιά για τον ίδιο και τη μελαχρινή αεροσυνοδό, που διατηρούσε ταυτόχρονα δε­σμό με τον επιπλοποιό και τον λουστραδόρο, τον αρχηγό της επιπλοποιίας: http://www.invenire.gr/ Εδώ έβαζε τους κοριούς του το Νέο Ξύλο. Πώς ήταν οι μεθυστικές βραδιές στον άνετο καναπέ
η Μικρή πολυθρόνα… Να ο Πολικός μπουφές, δεν ανα­τέλλει, δε δύει, δεν κινείται, έτσι νομίζαμε… Εκατό
περίπου μίλια μπροστά μας βρίσκεται το πρωί. Θα ση­κωθεί λίγο απότομα ο ήλιος, έτσι είναι όταν περνάμε α­πό το μισό στο άλλο μισό της γης…

June 17, 2015 Posted by | epipla | 2 Comments

ράφια έξω από το ντουλάπι

Στην τέχνη να επιβραδύνει, ώστε όταν  ένιωθα την καρέκλα να πλησιάζει και ν’ αγγίζει το τέλος, της το στε­ρούσα, το πλησίαζε κι εκείνο ξανάφευγε, κι έγινε πιο πολυθρόνα, σαν να της έπαιρναν κάτι κι έπρεπε να το κρα­τήσει με τη βία μέχρις εκεί που δεν υπήρχε καμιά επι­στροφή, κι άγγιξα το σημείο βαφής του επίπλου της, σε χαμηλότε­ρη θερμοκρασία μια και είναι μικρότερη η ατμοσφαιρική πίεση χιλιάδες πόδια εδώ ψηλά, ένας θερμοπήδακας ξε­πηδά κι οι ξεροπόταμοι όλης της γης πλημμύρισαν, κι έ­βγαζε άρωμα από φρέσκα φύκια και ρόδινα καβούρια που σέρνουν την αυγή οι τράτες του αρχιπελάγους, ράφια έξω από το ντουλάπι να σπαρταρούν στα συρτάρια της. Και απελευθερώθηκε απ το είναι της ο πόνος που εγκυμο­νούσε κι απ τα πόμολά της μια άγρια κραυγή, αλλά πα­ρέμενε σιωπηλή, ακίνητη, μα εγώ άκουσα την κουρτίνα της, που έμοιαζε κερήθρα, να χαλαρώνει, την βίδα της να λασκάρει, το βερνίκι της να φαίνεται σαν δαμάσκηνο. Μετά αποφασίσαμε να κάνουμε αλλαγή ταπετσαρίας εδώ: http://www.sanfos.gr/allagh-tapetsarias . Ήταν πολύ εύκολο, φθηνό, καλή δουλειά.

April 30, 2015 Posted by | epipla | Leave a Comment

τέλεια ράφια για τις συνθέσεις

Όπως τα παιδιά, μάθαμε ότι οι μύθοι του προσώπου ήταν αλληγορίες όπου η φαντασία φιλοσοφική Ελληνική ονομάζεται μπουφές (αν και υπάρχουν κάποιοι που αμφισβητούν την εθνικότητά του και επιμένουν ότι ήταν στην πραγματικότητα της αφρικανικής καταγωγής) επιδέξια κρυφά σε μαθήματα σχετικά με το τι σημαίνει να είναι εργατικός, ευγενικός, ηθικές , και όλα τα άλλα «καλά» τα πράγματα με την αφήγηση ιστοριών με αξιολάτρευτο χαριτωμένο, έπιπλα και μερικές φορές ανατριχιαστικό, τέλεια ράφια  για τις συνθέσεις : http://www.sanfos.gr/syntheseis να μας διδάξει τρόπους για να αναγνωρίσει, όταν κάτι είναι «δικαίωμα» στίχους, όταν κάτι είναι «λάθος» και όλα αυτά χωρίς εμμέσως αναφορά στο χαρακτήρα κανέναν ως «κακή» ή «κακό»? μάλλον, οι επιλογές τους χαρακτήρες που οδήγησε σε συνέπειες που ήταν πιο συχνά από ότι δεν είναι επιβλαβής για την υγεία τους και την ευημερία.
Σίγουρα έχετε ακούσει τις αλληγορικές ιστορίες του «χελώνα και ο λαγός» (η ηθική είναι αργή και σταθερή κερδίζει τον αγώνα, ή δεν τα παρατούν ποτέ, ακόμα κι αν φαίνεται σαν να μπορούσε να χάσει στην αρχή), «το μυρμήγκι και το επιπλο »(υπάρχει χρόνος για εργασία και χρόνο για παιχνίδι), και« το σαλόνι και το σκαμπό »(δεν έκπτωση το μικρό και φαινομενικά αδύναμη για μία ημέρα μπορεί να είναι ισχυρότερη φίλος σας).

May 31, 2013 Posted by | epipla | Leave a Comment

Δεν χάλασα εγώ την σύνθεση

«Σκάσε!» φώναξα με φωνή που έτρεμε. Α! όλα κι όλα όταν πρόκειται για τα έπιπλα μου είμαι πολύ αυστηρός, δεν ανέχομαι καμία αμφισβήτηση. Τα λόγια του με είχαν ταράξει, η ματιά μου θόλωνε και το δάχτυλο μου ίδρωνε πάνω στη στην πλάτη της καρέκλας. «Σκάσε! Αν δε θες να καταλάβεις, δεν αξίζεις την τι­μή. Θα γίνεις ένα ακόμα μέλος της αγέλης, με ό,τι αυτό συνεπά­γεται. Όμως θέλω να το πιστέψεις, δε θέλω να σε θίξω. Ού­τε, βέβαια, χάλασα εγώ την σύνθεση . Δεν υπήρχε λόγος να το κά­νω. Δε θα με πρόδιδε. Αφετέρου είναι μοντέρνα. Κάποτε δεν μου άρεσε αυτή η σύνθεση τοίχου. Αλλά δε την χάλασα ποτέ από μίσος. Το ότι χάλασα μερικές το έκανα για να προστατέψω το μυστικό. Αν το σεβαστείς, ούτε εσύ…»
Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω τη φράση μου. Μου αρέσουν αυτά τα κλασικά σαλόνια. Ένα χαμόγελο πικρό είχε διαγραφεί στις άκρες των χειλιών του. Ένα χαμόγελο περισσότερο δυσοίωνο παρά αινιγματικό. Τσαλάκωσε ένα χαρ­τί, που βρισκόταν από ώρα στο γραφείο, κάνοντας το μια μικρή μπάλα μέσα στην παλάμη του, και το πέταξε προς το μέρος μου.
«Διάβασε το», μου ζήτησε μ’ ένα μειδίαμα.

April 22, 2013 Posted by | epipla | 1 Comment

τα βάθη του αρχαίου επίπλου

Κανένας άνθρωπος δε θα μπορούσε να προκαλέσει τόσο πόνο, να προβεί σε τέτοιες φρικαλεότητες και να ζει μέσα σ’ ένα τεράστιο ψέμα».
«Έχεις δίκιο. Κανένας κοινός άνθρωπος δε θα μπορούσε να έ­χει τόση δύναμη. Όμως εμείς δεν είμαστε κοινοί άνθρωποι.
Ας βά­λουμε τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Καταλαβαίνεις, ελπί­ζω, ότι η εξουδετέρωση κάποιων
ανθρώπων ήταν ένα αναγκαίο κακό για να προχωρήσει το σχέδιο μου. Ο καναπές σου , επί
παραδείγματι, ήταν ένα εμπόδιο. Φυσικά, χωρίς αυτόν και την εύνοια της τύχης δε θα προχωρούσα
στα βάθη του αρχαίου επίπλου. Όμως αυτός ήθελε να φτάσει μέχρι το σαλονια  τέρμα.
Του έ­κανα πολλές και δελεαστικές προσφορές για να εξαγοράσω το ποίημα, αυτό που σε οδήγησε στο
κουτί. Τις αρνιόταν όλες κα­τηγορηματικά. Μάλιστα ήθελε να μεταβεί στην Πράγα για να ε­ρευνήσει από
κοντά το θέμα. Η ιδέα του κατασκευαστή ότι το ποί­ημα υπονοούσε μια πολυθρόνα τον είχε εξιτάρει.
Αλλά δεν ήταν αρκετά εγκρατής. Ήθελε να προβεί σε άμεσες δημοσιοποιήσεις.

February 14, 2013 Posted by | epipla | 1 Comment

Έπρεπε να τον ειδοποιήσει το συντομότερο για τα επιπλα

Θα ήταν αδιανόητο να μην το α­ναφέρει ποτέ. Έπρεπε να τον ειδοποιήσει το συντομότερο για τα επιπλα. Ανα­τρίχιασε όταν σκέφτηκε ότι δέκα και πλέον χρόνια είχε καλύτε­ρο του φίλο τον ίδιο του τον αδερφό χωρίς κανείς από τους δυο να το γνωρίζει. Αισθάνθηκε για μία ακόμα φορά σαν πιόνι στη σκακιέρα της μοίρας, που άγεται και φέρεται χωρίς να μπορεί να επηρεάσει την τύχη του.
Κι άλλες σκέψεις έρχονταν αρωγοί στη συνειδητοποίηση της συγκλονιστικής αποκάλυψης. Είχε πράγματι Ιταλό πατέρα. Η μεγάλη ευχέρεια του στα ιταλικά, η οικονομική του άνε­ση, ακόμα και η εντρύφηση του σε μυστικιστικές αναζητήσεις ε­νίοτε. Αν είχε μεγαλώσει στο οικογενειακό περιβάλλον όπου ο αρ­χηγός της οικογένειας ήταν μέλος μιας μυστικής εταιρείας, αυτό ήταν πια φυσικό. Το ίδιο και η εξαιρετική του μόρφωση και παι­δεία. Είχε συνταραχτεί. Πέρασε κάμποση ώρα μέχρι να συνέλθει. Αποφάσισε να τον βρει  με κάθε τρόπο όταν επιτέλους επέστρεψε το  φως.
Αν και βρισκόταν σε σύγχυση, αποφάσισε να συνεχίσει την α­ναζήτηση του. Άπλωσε το χέρι να ξαναπιάσει το χαρτί με τα σύμ­βολα.

January 13, 2013 Posted by | epipla | 1 Comment